Yaşandığı anda çok da önemli olmayan ama sonrasında anlam kazanan çok önemli hatıralar var benim hayatımda. Bu fotoğrafın çekildiği zaman da o anlardan birisi. 2011’in son günü, yılbaşı gecesi New York’ta dolaşırken Macy’s binasının üstünde bu kocaman ışıltılı yazıyı görüp hayran kalmıştım. Yanımdaki arkadaşım @gulbeste ’ye fotoğraf makinemi verip beni çekmesini istedim.
Uzunca bir deneme yanılmadan sonra (tamam şaka, tek bir denemeyle
😋) bu fotoğrafı çekebilmiştik. Güzel bir anıydı benim için ama hoş bir profil fotoğrafı olmaktan öte bir anlamı yoktu o anda.
.
Yaklaşık 5 yıl sonrasında 8 Ekim 2016’da, yani kazamdan 6 gün sonra, korkudan ve çaresizlikten odamda hüngür hüngür ağlıyorken dostlarım bir pankartla içeri girdiler. Gece gündüz uğraşarak ve elleriyle teker teker işleyerek yapmışlardı o pankartı. Tam ortasında da 5 yıl önce çektirdiğim o resim kocaman harflerle bana şunu hatırlatıyordu:
.
İNAN!
.
Arkadaşlarım yaptıkları bu sürprizle benim hayatıma nasıl dokunduklarının farkındalar mı bilmiyorum ama o gün benim ilk defa canımın acımasından korkmadan ‘hadi kaldırın beni, tekerlekli sandalyeye oturmak istiyorum’ dediğim gündü… ve o gün kendimle ve felçle savaşımın başladığı ilk gün oldu.
.
Kelebek etkisine inanın. Hakettiğimiz şeylerin bizi hemen bulmasını istiyoruz ama sabır olmadan kazanç olmuyor. Siz kendinize iyi bakmaya, hayatı beklentisiz yaşamaya, zor gün dostu olmaya, başkaları için küçük iyilikler yapmaya ve de en önemlisi hiç bıkmadan inanmaya devam edin 
