Yine 3 Kasım. Bugün önemli bir gün… Fizyoterapistimin her gün ödev olarak verdiği akşam yürüyüşünü walkerla yaparken kendimi iyi hissettim ve walkerı kenara bırakarak ilk defa kendi ayaklarımın üstünde sadece kenarlara tutunarak yürüyebildim.
Parmağımı ilk oynatışım da, ilk adımımı atışım da aynı şekilde olmuştu; hep bir adım ilerisini düşünerek hareket ettim ve kendimi bu şekilde hep yeniledim. Her gün aynı hareketleri aynı monotonlukla yapmak seni hedefinden soğutur. Günlük fizik tedavi hareketlerinin üstüne hep bir şeyler katmayı ve hareket çeşitliliğini artırmayı dene. Yeri gelince hareketleri oyuna dönüştür ve bir üst seviyeye geçmek için kendini zorla. Önce parmağımı oynatmak, sonra ayağa kalkmak, desteksiz ayakta durmak, ileriye tek adım atmak, tek ayağımı kaldırmak, dizlerimi kırmak, vs… Her biri ilk seferde yapılması imkansız görünürken ısrarla çalıştığımda teker teker geride kaldı. Daha önceden yazdığım şeyi tekrarlayacağım; yapmak istediklerini başarmak konusunda önündeki en önemli engel kendinsin; önce motivasyon ve azim ve sonra bilinçli bir çalışma programıyla yapamayacağın şey yok…
