Hepimiz hayatta farklı şekillerde sınanırız ama bazıları için yaşanılanların yarattığı etki daha da derindir. Hayat bir daha asla eskisi gibi olmaz onlar için. İki farklı dönem vardır artık; öncesi ve sonrası diye. Hani, ben de devamlı spor yaparken paylaşımlar yapıyorum ya…
İşte bu ‘öncesi ve sonrası’ halimi en çok bu zamanlarda hissediyorum. İstiyorum ki paylaşımlarımı görenler eskiden benim için çok basit görünen hareketleri yaparken yaşadığım mücadeleyi empati kurarak benimle birlikte hissetsinler ve hareket ettirebildikleri her uzuvlarının onlar için ne büyük bir nimet olduğunu kaybını yaşamalarına gerek kalmadan anlayabilsinler.
Özür dilerim ama artık benim hayatımda ‘çok yoğunum spor yapamıyorum’ ya da ‘bugün canım hiç hareket etmek istemiyor’ gibi tabirlerin yeri yok. İstiyorum ki benimle beraber olan herkes de kendi potansiyellerinin farkında olarak ve hakkını vererek hareket özgürlüklerini doyasıya kullanabilsinler.
Yetişkinlikten felç kalana kadar olan süreçte spor salonlarında yaptığım onca sporu ne kadar da bilinçsizce ve boşa yapıyormuşum meğersem. Çocuklukta yağmur çamur demeden top peşinde koşarken, ninjacılık oynarken, evlerin balkonlarına tırmanırken yaptığımız her şeyi büyük bir zevk ve tutkuyla yapardık. Sonrasında ise her şey anlamını ne kadar da yitirmiş. Daha güzel, daha kaslı, daha zayıf, daha karizmatik görünmek için yaptığımız onca uğraş ne kadar da anlamsız, ne kadar bilinçsiz, ne kadar içi boşmuş.
Şimdi sizden bir şey istiyorum; bu satırları okurken bir yandan da yavaşça ayağınızı yerinden kaldırın ve ayak parmaklarınızı ya da el parmaklarınızı oynatın. Ne kadar da sıradan ve anlamsız bir eylem değil mi? Şimdi de bu hareketi yapmak için varını yoğunu verebilecek olan, hayattaki tek dileği bu olan milyonlarca insanın var olduğunu ve yarın bir gün sizin de sadece bir saniye içinde bu duruma gelebileceğinizi düşünerek aynı hareketi bir daha yapın… İşte o zaman ‘öncesi ve sonrası’ diye anlatmak istediğim duyguyu daha iyi anlayabilirsiniz.
Ben şanslıyım; çünkü yaşadım ve en az hasarla atlattım. ‘Sonrası’ hayatımda artık hareket ettiğim, nefes aldığım her anı tadını çıkararak yaşamaya çalışıyorum. Çevremde de artık öncesinde farkedemediğim bir çok kahramanım var. Vücutlarından bir parçayı kaybettikleri halde hayata tutunmayı başarmış, yaşam enerjisini kaybetmemiş herkes artık benim en büyük kahramanım ve ilham kaynağım. Onlara sonsuz saygı duyuyorum, bunca zorluğa rağmen hayata olan bağlılıklarına imreniyorum ve onların yaşam mücadelesinden ders alıyorum. Ve de en önemlisi anlık ihtiyaçlarım ve isteklerim yüzünden kendimi üzmeyi bırakıp sahip olduklarımın farkına varıyor ve anın keyfini çıkarıyorum… Tavsiye ederim 
