Merhaba. Benim adım Didem. 2013 yilinda 8. kattan düşme sonucu t9 t12 vertebra bursh kırığı oluştu. Neyse ki beyinde ve iç organlarda herhangi bir hasar oluşmadı. Vücudumda tam 29 yerde kırıklarım vardı. İlk önce kol kırıklarım ameliyat edilmiş. 67 gün sonunda ameliyatım gerçeklestirildi ve çesitli fizik tedavi süreçleri geçirdim.
Darüşşafaka’da 2 ay yatarak, 1 ay ayaktan tedavi gördüm. Romatem de yatılı olarak tedavi gördüm. İlk zamanlar his vs. yoktu. Raporlarda sinirlerimde tam kesi gözüküyordu ama vücudumun gösterdiği tepkileri gerek doktorlar gerekse fizyoterapistler görünce inanamadılar. Ameliyati yapan doktorum da hislerin ve hareketin yavaş yavaş geri gelmesine çok şaşırdı. Daha sonralar uzun yürüme cihazı kullandım ve şu anda grafolardan afolara kadar düştüm ve kısa yürüme cihazi kullaniyorum. 31 yaşındayım ve evliyim. 7 ay evvel imkansiz denilen birşeyi başardim ve Allah’ımın izni ile bilinçli olarak hamile kaldim. Oğlum şu an 7 aylik ve ben halen tekerlekli sandalyede olmama rağmen hayatıma normal şekilde devam ediyorum. 
😊 Fizik tedavime halen daha devam etmeme rağmen nedendir bilmem artik yürümek benim için çok önemli değil çünkü bizler bildigimiz bir seyi yapamıyoruz ama ya doğuştan olanlar, onlar ne yapsın? 
😢 Bu dört yılda neler öğrendim neler… Annemi, babamı, eşimi, arkadaşlarımı, herkesin dostluğunu, her şeyin ne kadar boş ve bu dünyanın sadece ve sadece yalan oldugunu… Ahir hayatin ve Rabbimin gerçek oldugunu bire bir yaşadım… Elin varsa kaşıyabiliyorsun kafani ama elin yok ise bir kere kaşırlar kafanı, ikincisi zor gelir. İnsan eti ağırdır, yatana bakana bu bir engel degil. Bu benim için bir imtihan ve bu imtihandan hakkıyla geçmeyi nasip etsin Rabbim.
